|
|
|
|
Terugblik
|
Ruim een jaar geleden bestond ClaraThuis nog niet. Er was geen naam, geen logo, geen folder, geen website. Er waren geen ClaraThuis-vrijwilligers en geen ClaraThuis-cliënten. Er was geen coördinator ClaraThuis en er was geen ClaraThuis-overleg.
|
|
|
|
|
Wat kan er veel veranderen in een jaar tijd. Een jaar dat werkelijk omgevlogen is. Een jaar waarin we van onbekend naar een beetje bekend zijn gegaan. We zijn gestart met ontmoetingen met de thuiszorg en we hebben naamsbekendheid een hoge prioriteit gegeven. Er zijn nieuwe groepen vrijwilligers gestart. Tegelijkertijd wil je niet aan je eigen groei ten onder gaan, dus we hebben ook alle voorzichtigheid in acht genomen. Om zo recht te doen aan onze uitgangspunten: kwaliteit en professionaliteit in alles wat we doen.
|
Wanneer we terugkijken naar het afgelopen jaar is er veel te vertellen. Wat een ervaringen hebben we opgedaan. Grappig, verdrietig, ernstig en luchtig. Elke inzet is uniek. Van meerijden naar de wasstraat naar 12 dagen intensieve zorg op een rij. Van samen televisie kijken of tijdens de laatste uren aan iemands bed zitten. Van hechten aan één vrijwilliger of juist verschillende vrijwilligers over de vloer. De verschillende gedaanten van ‘er zijn’, wat samengevat ons takenpakket is.
Elke inzet, elke cliënt, elke familie is uniek en bijzonder. En voor elke cliënt en elke familie maken we een plan dat past bij hen, bij hun wensen en hun nood.
|
|
|
|
|
Vooruitblik
Vooruitkijken heeft altijd iets dromerigs….Waar gaat het naar toe? Waar willen we naar toe?
Voor ClaraThuis is belangrijk: wat is er nodig? Waar voegt onze hulp iets toe zodat we inhoud kunnen geven aan het citaat van Manu Keirse ‘Geen dagen aan het leven maar wel leven aan de dagen kunnen toevoegen.’
Zelf staan we klaar om dit jaar opnieuw mensen en hun naasten te mogen helpen en bijstaan in hun laatste levensfase. Ook in 2018 hebben we hier inmiddels al weer een aantal keren vorm aan gegeven. We willen er zijn en attente aandacht geven aan hen die het nodig hebben.
We hopen dat men ons weet te vinden als dat nodig is. Verder werken aan naamsbekendheid staat dan ook opnieuw voor dit jaar op de agenda. Nodigt u ons gerust uit voor een presentatie of een gesprek om te zien hoe samenwerking gestalte kan krijgen.
Daarnaast gaat onze aandacht dit jaar uit naar verdere professionalisering. De vrijwilligers zullen deelnemen aan vervolgopleidingen van VPTZ Nederland.
U hoort het al: voor ons liggen voldoende uitdagingen om ClaraThuis verder te funderen.
We gaan ervoor.
|
|
|
|
|
|
|
Interview
|
Sanne Terhoeve en Jane Vroonland, wijkverpleegkundigen Allevo, team Noord-Beveland.
|
In ons werk voor ClaraThuis hebben we veel contact met thuiszorgorganisaties. ClaraThuis heeft zelf geen afspraken met thuiszorgorganisaties, iemand kan bij ons als cliënt hulp aanvragen ongeacht of en welke thuiszorgorganisatie betrokken is.
|
|
|
|
Ons contact met de thuiszorg volgt uit onze positie: wij werken aanvullend op de beroepszorg - waaronder dus de thuiszorgorganisaties - en de mantelzorg. Via de beroepszorg horen eventuele cliënten over ons werk en zij worden met regelmaat via de beroepszorg aangemeld.
Goed om daarom het gesprek met elkaar aan te gaan.
|
Dit keer spreken we met Sanne Terhoeve en Jane Vroonland van Allevo, Team Noord-Beveland. Zij werken als wijkverpleegkundigen en coördineren de zorg van Allevo op Noord-Beveland.
|
Het gesprek start met een inkijkje in het werk van het team van Sanne en Jane. Cliënten zijn vaak al langere tijd in zorg voordat men in de laatste levensfase komt. Daarnaast komt het ook voor dat er pas zorg gestart wordt als iemand al terminaal ziek is en nog maar een korte levensverwachting heeft. Het grootste deel van de cliënten van Allevo Team Noord- en Zuid-Beveland bestaat uit ouderen en chronisch zieken.
Sinds 2015 is er voor het team veel veranderd. Jane: ‘Gezien alle veranderingen in de zorg is het een belangrijke taak geworden het totaalplaatje rondom de cliënt in beeld te brengen. Wat kan iemand nog zelf? Heeft iemand familie en of buren die kunnen helpen? We zoeken naar de combinatie van zelfzorg en professionele zorg.’ Dat dit soms zoeken is, hebben ze beiden inmiddels wel ervaren. Sanne: ‘Het is lastig op Noord-Beveland, want als er kinderen zijn, wonen deze vaak elders. Daarmee komt de zorg vaak op weinig schouders terecht en raakt mantelzorg, als deze er is, overbelast. Je loopt tegen het gegeven aan dat je goede zorg wil geven maar dat je ook steeds meer te regelen hebt rondom deze zorg. En daar komt dan ook de begeleiding van de partner bij, als die het even niet meer ziet zitten. Toch denken we vanuit mogelijkheden, niet vanuit onmogelijkheden.’
|
Vanuit deze positieve instelling waren ze dan ook direct nieuwsgierig naar ClaraThuis, toen deze in 2017 haar aantreden aankondigde. Sanne is naar een van de bijeenkomsten geweest die ter kennismaking werden gegeven. ‘Het was en is voor ons soms een grote uitdaging de zorg zo vorm te geven dat deze recht doet aan de vraag van de cliënt. Bij de aankondiging van de opstart van ClaraThuis hadden we direct een goed gevoel; dit zou waardevol kunnen zijn voor onze cliënten.’
|
Inmiddels zijn er via Allevo Team Noord-Beveland een aantal cliënten aangemeld bij ClaraThuis. Jane: ‘Het contact met ClaraThuis verloopt heel goed. Er is veel mogelijk en een inzet kan snel geregeld worden. Het contact is heel open en laagdrempelig. We hebben goede ervaringen met ClaraThuis. Sanne: ‘Soms vragen we ons af of we bij een bepaalde cliënt de hulp van ClaraThuis kunnen inroepen. Laatst had ik een dergelijke situatie bij de hand. Toen heb ik ClaraThuis gebeld om te overleggen. Hulp bleek mogelijk en was vervolgens snel geregeld.’
Jane: ‘De cliënt kan zo thuisblijven met zijn of haar eigen, vertrouwde thuiszorgmedewerkers en de extra, aanvullende hulp van ClaraThuis’.
|
|
|
|
|
|
|
De vrijwilliger aan het woord
ClaraThuis werkt met en door de inzet van vrijwilligers. Dit zijn allemaal mensen met verschillende achtergronden, levenservaringen en levensverhalen. Sommigen van hen hebben een verleden in de zorg. Wie zijn deze vrijwilligers en waarom hebben zij de keuze gemaakt om zich in te zetten voor ClaraThuis? We gingen met een aantal van hen in gesprek en vroegen hen wat het vrijwilligerswerk voor hen betekent.
|
|
Addien: ‘Je komt in een bijzondere en kwetsbare situatie bij iemand binnen, in hun eigen vertrouwde omgeving. Je mag er aan bijdragen dat iemand de laatste levenstijd waardevol kan ervaren, thuis, met degenen die hem/ haar dierbaar zijn.
|
|
|
|
|
|
Vlnr: Ron, Liesbeth, Addien, Rini
|
|
|
|
|
|
|
Het is heel puur. En iedere persoon is zo uniek, elk levensverhaal is bijzonder. Ook elke familie en elke woonsituatie is weer anders. Hierop inspelen, streven naar comfort voor de persoon, in goede samenwerking met mantelzorgers, thuiszorg en huisarts is zo'n mooie uitdaging!’
|
Rini vult aan: ‘Ik word betrokken in persoonlijke zaken en gebeurtenissen die heel mooi en soms ook triest kunnen zijn. Er ontstaat al snel een contact wat warm, kostbaar en uniek is’.
Ron: ‘Ik wil iets betekenen. Dit werk geeft mij het gevoel dat ik wat kan doen voor iemand.’
|
Wat zien jullie als kerntaken van de vrijwilligers?
Addien: ‘Er zijn voor de client en diens dierbaren. Steun en verlichting bieden aan de mantelzorgers. In aanvulling op de professionele zorg en de mantelzorgers hulp geven met als doel het welzijn van degene die in de laatste levensfase is’.
Rini: ‘Helpen bij verlies en verdriet, dit omvat het geheel voor mij. Dit vraagt eigenschappen en vaardigheden als flexibiliteit, communicatieve vaardigheden en een brede interesse. Vrijwilliger zijn betekent je neutraal opstellen, incasseringsvermogen hebben en discreet zijn.’ Rini benoemt ook het zorgen voor elkaar als vrijwilligers als een taak die hij als waardevol ervaart.
Ron vat zijn kerntaak samen als ‘De cliënt zich (even) tevreden, goed laten voelen, de zinnen verzetten’.
|
Kunnen jullie voorbeelden geven hoe deze kerntaken in de praktijk vorm krijgen?
Addien: ‘Bijvoorbeeld de keer dat een mevrouw en ik samen hebben gezongen, zij hield altijd zo van muziek, dat was een bijzonder moment. Andere voorbeelden kunnen zijn het aan bed zitten van een zeer oude, ernstig zieke heer in zijn laatste levensdagen, zodat hij niet zijn huis en zijn dorp uit hoeft waar hij zijn hele leven al heeft gewoond. En waardoor de kinderen even kunnen uitrusten alvorens zij weer bij hun vader komen waken. Of een luisterend oor bieden aan een vrouw die het er zo moeilijk mee heeft dat haar lieve man binnenkort zal gaan sterven’.
|
Ron: ‘Het even de zinnen verzetten is precies wat er op dit moment gebeurt als ik bij de cliënt kom. Door samen te praten over heel uiteenlopende onderwerpen, wordt de aandacht even verlegd en ontstaat er een stuk ontspanning’.
|
Rini belicht het aspect hoe de groep vrijwilligers er ook voor elkaar is: ‘ClaraThuis beschikt over een team van vrijwilligers die hebben gekozen voor de zorg en dat maakt deze mensen een beetje bijzonder. Dat is te merken aan de sfeer binnen de groep en er staat een groep mensen die als team opereren. Lief en leed wordt op een discrete manier gedeeld. Nieuwe vrijwilligers worden warm ontvangen en voelen zich dan ook welkom.’
|
Naast de vrijwilligers die ingezet worden als zorgvrijwilliger, is er ook hulp nodig bij het organisatorische proces van ClaraThuis. Liesbeth is sinds 2010 vrijwilliger in Hospice Het Clarahofje en heeft vanaf begin 2017 als meegeholpen vorm te geven aan ClaraThuis.
|
Liesbeth: 'Als verpleegkundige, tot aan mijn pensionering in leidinggevende functie, heb ik altijd het gevoel gehad tijd tekort te komen. Alles moest in rap tempo en de administratie werd steeds belangrijker. Het leek wel of de cliënt niet meer het belangrijkste was zolang alles eromheen maar klopte.
Dat ging me vaak aan het hart. Ik had niet meer het gevoel dat ik mij voor 100% voor patiënten en medewerkers kon inzetten. Ondanks dat heb ik evengoed altijd met plezier er gewerkt . Het was voor mij echt een omschakeling, wennen om “niets” meer te doen. Een reden om op zoek te gaan naar vrijwilligerswerk.
|
In het ClaraHofje, waar ik in 2010 als vrijwilliger ben gestart, vind ik rust, warmte en krijg ik de gelegenheid om er “echt” voor de bewoner te zijn. De aandacht, tijd, en verzorging om het de bewoner zo comfortabel mogelijk te maken in de laatste levensfase is er en mag ik ook nemen. Het is niet te vergelijken met mijn baan als verpleegkundige. Maar het organiseren en meedenken in opbouw van projecten ed. vind ik nog steeds leuk en interessant. Het verheugde mij ook dat ik gevraagd werd om mee te denken met de opbouw van “ClaraThuis”. Ik ervaar dat mijn inbreng hierin gerespecteerd en gewaardeerd wordt, dat geeft mij een goed gevoel. Dit alles is voor mij een reden wat het vrijwilligers werk het voor mij bijzonder maakt.'
|
|
Addien, Rini, Ron en Liesbeth, heel hartelijk bedankt voor jullie antwoorden en openheid.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
