Nieuws & Media
Nieuws & Media
Nieuwsbrieven
Regelmatig verstuurt ClaraThuis een digitale nieuwsbrief, hieronder een overzicht van de verzonden nieuwsbrieven:

Abonneren
Wilt u de volgende nieuwsbrief automatisch in uw mailbox ontvangen?
Vul dan het inschrijfformulier in:
Uitschrijven
Indien u geen prijs meer stelt op het ontvangen van onze nieuwsbrief kunt u zich hier uitschrijven
Videos
Wethouder Van der Reest over ClaraThuis
Fotowedstrijd ClaraThuis 2021
Ervaringen met de ClaraThuis-vrijwilligers
Nieuwsberichten
Sinds 2020 is ClaraThuis ook beschikbaar om intramuraal hulp te bieden in de terminale fase. Naar aanleiding van het contact met Ter Weel verscheen bij hen het volgende nieuwsbericht.
‘Afgelopen dinsdag was de kick-off van de samenwerking met ClaraThuis. We ontvingen de vrijwilligers in Ter Weel Goes en namen hen mee in wat Ter Weel doet en waar Ter Weel voor staat.
ClaraThuis
Als het levenseinde nadert, wordt de zorg over het algemeen intenser en intensiever. Als het te zwaar wordt, kunnen opgeleide ClaraThuis- vrijwilligers tijd, aandacht en ondersteuning bieden.
Eind vorig jaar zijn we in contact gekomen met Ruth Elenbaas, coördinator bij ClaraThuis en hebben we met elkaar verkend wat vrijwilligers van ClaraThuis voor Ter Weel kunnen betekenen. We zijn ervan overtuigd dat ClaraThuis in bepaalde situaties van grote meerwaarde kan zijn voor cliënten in de laatste levensfase. Vrijwilligers zijn een aanvulling op de zorg waar familie of mantelzorgers er niet zijn of dit niet kunnen.
Uit ervaring
Tijdens de Covid periode (begin 2021) hebben we op één van onze locaties gebruik gemaakt van de diensten van Clara Thuis voor een cliënte. De samenwerking met Clara Thuis heeft iedereen als prettig ervaren. De zorgbehoefte werd besproken en de vrijwilliger was op de afgesproken dagen en tijden aanwezig bij de cliënte. Er was een goede afstemming tussen de vrijwilliger en de zorg en de vrijwilliger gaf advies aan de medewerkers over de te verlenen zorg. De cliënte ervaarde het als prettig dat er iemand aanwezig was voor een stuk individuele zorg (lichamelijke zorg en persoonlijke aandacht). Medewerkers deden kennis op over palliatieve zorg.
Al met al was de inzet van Clara Thuis een positieve ervaring, zowel voor de cliënte als voor de medewerkers!
Hoe werkt de inzet van vrijwilligers?
Het bepalen van de hulpvraag aan ClaraThuis gebeurt door een contactverzorgende, zorgcoördinator en/of coördinator. Er wordt toestemming gevraagd aan de cliënt/familie. Zonder deze toestemming kan er geen inzet plaatsvinden.
Er wordt een telefonische aanvraag gedaan bij ClaraThuis door contactverzorgende, zorgcoördinator of coördinator welbevinden. De coördinator van ClaraThuis vult telefonisch een intakelijst in op basis waarvan vervolgens een passende vrijwilliger wordt gezocht. Zodra bekend is wie wanneer komt, wordt dit bevestigd aan de instelling. Bij aanvang van de dienst wordt de vrijwilliger ontvangen en krijgt hij of zij de laatste benodigde informatie overgedragen.
Wilt u graag iets betekenen voor een ander in zijn of haar laatste levensfase? Word vrijwilliger bij ClaraThuis!
U wordt ingezet bij mensen die aan het einde van hun leven gekomen zijn.
Dit kan zowel in de thuissituatie zijn als in een verpleeg- of verzorgingshuis.
U houdt de cliënt gezelschap, helpt bij lichte lichamelijke verzorging en biedt een luisterend oor. Ingezet wordt zowel op Noord- als op Zuid-Beveland.
Er worden gemiddeld twee dagdelen inzet per week verwacht.
Voordat het vrijwilligerswerk start, krijgt u een training van 7 dagdelen.
Wilt u zich aanmelden? Mail naar info@clarathuis.nl
Op dinsdag 21 juli ’20 is een mooi artikel geplaatst op PZC.nl.
Hierin een uitgebreid verslag van de fotowedstrijd en ook de 3 winnende foto’s.
Lees het artikel in deze PDF-versie »
Als aparte pagina openen kan ook, klik hiervoor op de afbeelding hiernaast >.
Boekbesprekingen
Ervaringen van een longarts (Sander de Hosson, uitg. Arbeiderspers, 2018)
De keus voor dit boek was snel gemaakt. Op het VPTZ-congres had ik een lezing van De Hosson gehoord. Hoe hij vertelde over aandacht voor de stervende patiënt en diens naasten, sprak me aan. Dus werd ik nieuwsgierig naar zijn boek ‘Slotcouplet’.
In 54 hoofdstukken deelt dokter De Hosson zijn praktijkervaringen. Hij heeft twee doelen voor ogen: het belang aantonen van streven naar kwaliteit van leven in de laatste levensfase én laten zien hoe het voor zorgverleners is om te maken te krijgen met ongeneeslijk zieken.
Geneeskunde is soms genezen, vaak verlichten, maar altijd troost bieden.
Een stervend mens heeft menswaardige zorg en een veilige omgeving nodig. Als zorgverlener is het de kunst om je niet door regels laten leiden, maar te vragen wat nu nog echt belangrijk is. Geen afvinklijstjes of statistieken. Ondersteuning bieden, een houding van empathie, gericht op waardigheid. Wie bepaalt wat kwaliteit van leven en sterven is? Uiteindelijk kiest patiënt zelf de weg.
De Hosson merkt dat mensen hoge verwachtingen van de geneeskunde hebben, zeker als de media nieuwe ontdekkingen meldt. Maar de realiteit pijnlijk: vaak is geen genezing mogelijk. Duidelijkheid en eerlijkheid zijn nodig voor een waardevolle laatste tijd. Topzorg bieden betekent ook praten over de onomkeerbaarheid van naderend einde. Zo ontstaat er ruimte om afscheid te nemen. Aandacht doet ertoe: luisteren, niet direct met verklaringen of oplossingen komen. Details maken het verschil. Gesprek: Wat zijn behoeften en wensen in het laatste stuk van het leven? Welke knelpunten kunnen opdoemen? Vaak zijn de wensen van mensen in de laatste levensfase niet spectaculair: genieten van gewone dingen.
Regelmatig wordt gesproken in termen van strijd, vechten tegen de ziekte. Volgens De Hosson is de strijd van andere orde: tegen bijwerkingen, tegen angst, tegen verlies van waardigheid. Opgeven is geen optie? Nee, vechten voor waardigheid, voor kwaliteit van leven en sterven. Zo kan iemand overwinnen, ook al zal hij/zij sterven.
Aandacht voor de naasten is cruciaal onderdeel van de zorg rond een sterfbed. Uitleg en begeleiding kan onnodige angst voorkomen. De naaste kan uitgeput raken. Met tegenstrijdige gevoelens en gedachten is een luisterend oor nodig. Als er kinderen zijn, is het van belang ze erbij te betrekken; ziekte en dood bij hen weghouden is schadelijk.
Hoe houd je werk in palliatieve zorg vol? Drijfveer is streven naar kwaliteit van leven tot in de allerlaatste minuut. Vanuit professionele nabijheid, met compassie, met ruimte voor eigen emoties, tranen soms. Collegiale ondersteuning is nodig, elkaar bijstaan, napraten. Met waardering voor de verschillende disciplines.
Als zorgvrijwilliger bij ClaraThuis vond ik dit boekje leerzaam en herkenbaar. Ook wij streven naar kwaliteit van leven en sterven, voor ieder op eigen unieke manier.
Marianne Waling-Huijsen, 2004, uitg Damon
Soms krijg ik van de coördinator de tip om ‘leesvoer’ mee te nemen naar een inzet. De cliënt is aan het rusten, de mantelzorger even weg. En ik ben als vrijwilliger dan niet ‘op visite’, maar gewoon aanwezig en beschikbaar. Op zulke momenten lees ik graag iets, dat met dit vrijwilligerswerk te maken heeft. Zo zat ik met dit boekje in handen.
Het boek biedt een overzicht van aspecten van palliatieve zorg met als doel mantelzorgers en vrijwilligers een hart onder de riem te steken. De kunst van het ‘er zijn’ als tegenbeweging bij alle regelgeving in de zorg.
Eerst wordt een omschrijving gegeven van palliatieve zorg, van mantelzorger en vrijwilliger. Daarna worden diverse aspecten van deze zorg uitgewerkt. Ook is er een literatuurlijst en adressenlijst.
Wat is palliatieve zorg? De overgang van ziekbed naar sterfbed is een proces. Het perspectief verandert. Nu de zieke niet meer te genezen is, wordt de zorg gericht op het welbevinden van de zieke. Zo komt er een kring van warmte en aandacht om de zieke heen. Ieder mens is uniek en vraagt om een persoonlijke benadering. Hierbij is oog voor alle direct betrokkenen en de totale omgeving. Palliatieve zorg is dus veelzijdig en veelomvattend. In het boek wordt de visie op palliatieve zorg samengevat in vijf kernwaarden: respect, gelijkwaardig, passend, verantwoordelijkheid en heelheid.
De mantelzorgers, wie zijn dit? Mensen die dicht om de zieke heen staan en steeds meer zorgtaken overnemen. Zij maken het hele proces van dichtbij mee. Geleidelijk aan wordt iemand steeds meer steunpilaar in deze intensieve zorg voor een naaste. Hier kies je niet voor, het overkomt je. Niet iedere naaste is ook mantelzorger. Het verlenen van mantelzorg is ingrijpend. Op een gegeven moment merk je dat niet alles meer door de mantelzorg is op te vangen. In de praktijk blijkt zorg door professionals vrij makkelijk te accepteren. Hulp van vrijwilligers ligt ingewikkelder. Dit wordt ervaren als tekortschieten. Goede afstemming tussen de zieke, mantelzorgers, professionele zorg en vrijwilligers is voorwaarde om te komen tot maximaal welbevinden.
De vrijwilliger kiest bewust voor het verlenen van deze zorg. Dat is het grote verschil met mantelzorgers. Er speelt geen persoonlijke band en eigen verwerkingsproces. Zij (of hij) heeft het voordeel van buitenstaander, die blanco binnenstapt. De vrijwilliger krijgt scholing en begeleiding vanuit de organisatie. Ze werkt vanuit een team en wordt gecoacht door de coördinator.
De vrijwilliger heeft tijd en ruimte. Zo schenkt ze aandacht en aanwezigheid aan de zieke en diens naasten. Vanuit een houding van bescheidenheid en beschikbaarheid. Ze probeert in te schatten wat de impact is van alles wat iemand nu meemaakt. Hoe ziet de hoogst mogelijke kwaliteit van leven eruit, voor deze persoon in de laatste levensfase? En voor diens omgeving? Met geduld en inlevingsvermogen is ze nabij in het proces. Zo geeft ze waardevolle steun. De ander de ruimte geven om te komen met alles wat hij met jou wil delen. Uitstralen dat je wilt bieden wat hij nodig heeft. De vrijwilliger ondersteunt de mantelzorgers praktisch en mentaal. Zo wordt de zorg niet overgenomen, maar aangevuld. Ook kan de vrijwilliger tips en hulpmiddelen aanreiken. Ze kan mantelzorgers stimuleren om gewoon bij de zieke aanwezig te zijn met hun warmte, liefde en betrokkenheid.
Juist dat zijn de extra’s die de vrijwilliger kan bieden. ‘Er zijn’ voor de zieke en zijn naasten, het welbevinden waar mogelijk positief beïnvloeden. ‘Er zijn’ is van onschatbare waarde.
In de volgende hoofdstukken van het boek wordt aandacht gegeven aan de lichamelijke en geestelijke verzorging, psychologische, sociale en spirituele aspecten, en tenslotte ook stervensbegeleiding en verliesverwerking. Steeds wordt beschreven wat je kunt tegenkomen en wat dit betekent voor de mantelzorger en voor de vrijwilliger.
Wat mij bij het lezen van dit boekje vooral aangesproken heeft, is de beschrijving van de unieke positie van de vrijwilliger in de palliatieve zorg, tussen de naasten en de professionele hulpverleners.
‘Er zijn’, zo mogen we dat doen!
Interviews
ClaraThuis zet haar vrijwilligers in bij iedereen die dat nodig heeft en wenst. We zijn daarbij niet gebonden aan één bepaalde thuiszorgorganisatie. Tijdens ons werk komen we diverse thuiszorgorganisaties tegen. Zo ontstaat er vaak een prettige samenwerking. Naar aanleiding van een recente inzet hebben we enkele vragen gesteld aan Netty Stout, verzorgende IG van RST zorgverleners – team Reimerswaal.
Wil je iets vertellen over jullie werk en organisatie?
Ons werk is heel breed. We komen bij alle clienten thuis die thuiszorg nodig hebben.
RST werkt op reformatische grondslag. Dat is overigens geen voorwaarde voor hulp, we helpen bij iedereen die dat wil of nodig heeft.
Onze zorg bestaat zowel uit eenvoudige handelingen zoals het aantrekken van steunkousen als meer complexe hulp als iemand in de laatste fase van zijn of haar leven is gekomen.
Afhankelijk van de zorgvraag bieden we hulp. Soms hebben we veel mensen in zorg die terminaal ziek zijn, soms minder. Het is fijn als iemand thuis kan blijven maar soms is het nodig dat, bijvoorbeeld in het geval van veel pijn, iemand naar een hospice gaat.
Zijn jullie vaak al bij mensen betrokken voordat ze in de laatste fase komen?
Vaak zijn we al betrokken, soms starten we pas als het einde in zicht is. Het ligt er aan hoe lang iemand zichzelf kan redden en er dus nog geen zorg nodig is.
Het is prettig voor mensen om zo lang mogelijk zelfstandig te zijn.
Zelf vind ik het fijn om ook in iemands laatste levensfase diegene te verzorgen, zeker als we daar al zorg geven. Dan heb je al een band opgebouwd. Dan vind ik het wel eens lastig om het uit handen te geven als iemand toch naar het ziekenhuis moet of naar een verpleegafdeling of hospice gaat.
Wat is jullie functie in de laatste fase voor mensen?
Het belangrijkste is: lichamelijke verzorging en verpleging. Daarnaast de begeleiding van cliënt, familie en andere naasten. We onderhouden het contact met de huisarts. We zorgen ook dat we erbij zijn als de huisarts er is, dat geeft veel voordelen voor alle partijen.
Wat is volgens jullie belangrijk in de laatste fase?
Dat iemand echt zijn of haar eigen keuzes kan maken. Tenzij de arts het echt afraadt kan eigenlijk alles. Overigens zijn mensen vaak niet niet veeleisend. Wat ik echt heel mooi vindt is dat als je goed luistert naar cliënt, dat je op basis daarvan zorg kan verlenen. Als iemand bijvoorbeeld geen mondzorg wil, dan leg ik uit waarom het goed zou kunnen zijn. Maar als iemand het dan nog steeds niet wil, is dat prima en volgen we dat.
Terminale zorg is intensieve zorg maar zo mooi om te mogen doen.
Voor ons is dat echt kenmerkend voor de laatste levensfase: dat je zorg geeft afhankelijk van wat diegene wenst. Alles mag. Er hoeft niet veel meer. De cliënt bepaalt.
Heeft iemand zin in friet of een lekkere snack, gewoon doen. Mensen genieten daar zo van. Alles wat je doet is goed, als je maar goed naar de cliënt luistert.
Als iemand in de laatste fase komt hebben wij als thuiszorgorganisatie een ruime indicatie en kunnen we meer tijd en aandacht geven. Er is dan extra tijd voor een praatje, dat is fijn.
Het is ook heel goed dat je dan nachtzorg kunt bieden, dat kost natuurlijk al snel veel uren.
Hoe zijn jullie in contact gekomen met ClaraThuis?
Ik belde mijn leidinggevende naar aanleiding van een situatie bij een cliënt en zij wees mij op het bestaan van ClaraThuis. Het team in Goes heeft eerder met jullie gewerkt en dat zeer tot ieders tevredenheid.
Hoe zijn jullie ervaringen met ClaraThuis?
Ik ben er heel enthousiast over. Vanaf het eerste contact verliep eigenlijk alles heel goed. Er zijn korte lijntjes en de communicatie is heel helder. In het geval van deze laatste inzet spraken we per week af en vulde ClaraThuis zes dagdelen. Dat is intensief. De duidelijke afstemming tussen jullie en ons zorgde ervoor dat dit alles uitstekend verliep.
Wat vind je van de vrijwilligers?
Het zijn zulke fijne mensen. Ze hebben duidelijk kennis van zaken en weten wat ze aan het doen zijn. Ze denken mee waar nodig. Ook mijn collega’s gaven aan heel tevreden te zijn.
Wij als team stemden af op de vrijwilligers. Als we alleen waren ondersteunden de vrijwilligers ons bij de zorg. Als wij met z’n tweeën kwamen, was er gelegenheid voor de vrijwilliger om even met de partner van de cliënt buiten een rondje te wandelen. Want ook de partner en naasten zijn zo belangrijk in deze situaties en hebben het soms zo zwaar. Het is fijn dat de vrijwilligers oog en oor hebben voor zowel de cliënt als de naasten.
Zijn er verbeterpunten wat jullie betreft?
Nee ….kan echt niets bedenken…..
Graag bedanken we RST Zorgverleners voor de prettige samenwerking. En in het bijzonder bedanken we Netty Stout voor het verlenen van haar medewerking aan dit interview.
herkenbaar. Ook wij streven naar kwaliteit van leven en sterven, voor ieder op eigen unieke manier.
VPTZ Nederland organiseert trainingen voor zorgvrijwilligers die zich op specifieke onderdelen verder willen bekwamen. ClaraThuis heeft professionaliteit en kwaliteit hoog in het vaandel staan en stimuleert deelname aan deze trainingen door haar vrijwilligers. Yvonne Oyevaar nam recentelijk deel aan de training communicatie en vertelt haar verhaal.
Vrijwilligers hebben allemaal hun eigen achtergrond. Leeftijd, opleiding, beroep, geloofsovertuiging, iedereen is uniek.
Wat we gemeenschappelijk hebben is de waarde die we hechten aan onze professionaliteit, zorgvuldigheid en respect naar de cliënt en zijn omgeving.
In de basistraining voorafgaande aan het starten als vrijwilliger voor ClaraThuis, worden veel aspecten voor goede zorg behandeld.
Voor verdieping van onderwerpen organiseert VPTZ Nederland een aantal extra trainingen waaraan vrijwilligers uit verschillende regio’s en organisaties deelnemen.
Op 4 en 5 oktober was er zo’n training in Deurne. Met als thema: communicatie. Prachtig gesitueerd in een kloosterhotel en uitstekend georganiseerd.
Twee dagen zijn we met een groep van 14 personen onder leiding van een bezielde trainster in het thema communicatie gedoken. Theorieën werden uitgelegd en verhelderd. En deze werden persoonlijk gemaakt door een casus en oefenen in groepjes.
Voorbeelden van theorieën zijn: “ De eigenschappen van Watzlawick” zoals “Alle gedrag is communicatie, je kunt niet niet communiceren”
Het Joharivenster geeft inzicht in de wijze waarop je jezelf ziet/ kent/ laat zien en kennen en hoe anderen jou zien/ kennen. Het kan helpen het effect van feedback beter te begrijpen.
En de Roos van Leary. Deze maakt je bewuster van de gedragspatronen die je hanteert. Wat is het effect van je gedrag? Welke keuzemogelijkheden heb je en hoe kom je daardoor effectiever gedrag?
Al deze nieuwe kennis is al bijzonder boeiend. Echter, de 14 verschillende mensen uit verschillende organisaties in den lande geeft deze training nog meer kleur.
Door de grote openheid, het gemeenschappelijke doel en het respect voor elkaar kreeg een ieder een kijkje in verschillende keukens. Met een “een vol bord” keerden we weer naar huis.
We hebben allemaal een stap gezet in beter communiceren en zullen hier nog regelmatig aan terugdenken!
Ik verheug mij nu al op de volgende training.
Yvonne Oyevaar,
Zorgvrijwilliger ClaraThuis.